Achtste dag. OberVellach

Vanmorgen vertrokken we vanuit Saalfelden met meteen al weer erg mooi en warm weer. De route is over hel algemeen weer vrij vlak. Er komen twee klimstukken aan.
De eerste is kort en pittig de tweede, als we die vandaag halen, is erg lang en heeft stukken van 12-15 %
We fietsen langs oude vakantie plaatsen: Zell am See , langs het ijskoude maar prachtige meer, en zien de dik besneeuwde top van de Kitsteinhorn met de gletscher waar ik nog een in de zomer heb geskied met mijn ouders. We zien met de verrekijker de stoeltjes lift gaan. Ik herinner me nog het enorme slechte weer wat we daar toen gehad hebben met onweer en hagelstenen zo groot als eieren, waar de de blauwe plekken van op onze rug hadden. Mijn vader is toen nog over ons gebogen om de ergste klappen op te vangen.
We fietsen de eerste 35 kilometer zo weg. Drinken koffie onderweg en het gaat soepel tot Lendl.daar komt een ellendige klim aan die echt erg steil is.
We ploeteren en klauteren naar boven en voor mijn gevoel haal ik het maar net.
Sommige stukken zijn zo steil dat ik bang ben om om te vallen.
Daarna als beloning weer de afdaling en we gaan weer als een speer.
De route is weer echt geweldig mooi.
Bij het laatste stuk weten we dat er een erg lange klim komt die begint na Bad Hofgastein de klim is 14 kilometer lang we doen het in kleine etappes en genieten tussendoor van een adembenemend uitzicht . We komen aan in Bad Gastein en kijken daar naar de hotels die boven ons tegen de bergwand geplakt lijken en zijn bang dat we daar nog allemaal naar toe moeten fietsen. We fietsen over een brug waar een prachtige waterval onderdoor gaat. In de gids werd gewaarschuwd voor deze barre klim en voor de afdaling daarna die erg steil is maar door het mooie wat we allemaal zien hebben we geen spijt. Indien je dit stuk met de trein wilde doen moest je dat een paar dagen daarvoor al reserveren en zo ook als je dit met de bus wilde doen. We klauteren verder en moeten dan inderdaad lans alle Hotels die we vanaf beneden in het plaatsje al zagen. Het is afzien geblazen. We komen uiteindelijk aan bij Mallnitz en tot onze verbazing kunnen we daar niet aan de beloofde afdaling beginnen, we moeten eerst met een trein door een berg heen. Dit wordt de autosluis genoemd. Het is een zot gezicht dat er een hele rij auto's en motoren staan tussen twee trein wagons in. Wij kunnen niet meer met deze trein mee en moeten even een half uur wachten. Het is flink koud hier boven en ik ben blij dat ik mijn windstopper/regenjack heb. Vooral als we straks gaan dalen! De trein komt weer na een half uur en wij scharen ons achter een grote groep motorrijders. We gaan in een lange stoet de treinstellen op en dan worden de motoren hun plaats gewezen, " was machen sie hier " ? Vraagt een man met een lange paardenstaart die iedereen de plaats aanwijst. "Ja ehh, meerijden, hopen we...?." Hier over deze ketting eraf, blaft hij ons toe, " en in het voorste treinstel plaatsnemen" We moeten onze fiets over een laaghangende ketting wurmen. Het voorwiel gaat wel maar de achterkant met de tassen moet even getild worden. Ik kijk vragend naar de paardenstaart maar die lummel kijkt van zoek het maar uit sneue achterlijke Hollander!!
Ar zet zijn fiets gauw verderop tegen een hek een komt met een noodgang mij helpen!, Hartstikke bedankt voor je hulp hoor! Roep ik naar de paardenstaart! Wat een lul. We snellen naar het voorste gedeelte van de trein en daar is ruimte voor fietsers.
We schieten wel in de lach om onze domme actie om gewoon achter de grote Harley Davidsons aan te sukkelen met onze fietsjes.
Na het treinritje door de berg, ruim tien minuten, zetten we de daling in. Op naar het hotel wat we tijdens het wachten op de trein geboekt hebben. Dat is in Obervellach.
Het is bere koud tijdens het afdalen. Ar haalt 68 km per uur..ik weet niet wat ik heb gehaald, ik had geen tijd om op mijn kilometerteller te kijken. Sommige stukken weg waren nat van de regen, die wij niet hebben gehad trouwens, en na een kilometer of 5 dalen werd het ineens wel 15 graden warmer.
We vonden het hotel snel en precies voor de deur stond een heel korps van brandweerlieden en politie en een grote boeren kapel, om het feest van de brandweer te vieren. Er werden toespraken gehouden enz we hebben even staan te kijken en toen toch maar voorzichtig achter de in rijen opgestelde politie/brandweer lui langs met onze volgepakte fietsen. Sorry sorry maar hadden toch ook geen puf meer om daar een uur te wachten.
We zitten in een prima gasthuis en als we willen kunnen we meteen mee-eten. Dat lijkt ons prima. We douchen ons snel en schuiven dan aan de gedekte tafels in de tuin. We zitten heerlijk buiten. De enorm schele mevrouw noemt het menu, aardappelsoep.... nou die slaan we allebei graag alstublieft over, en daarna kalfsvlees met patatjes. Salade van het buffet. En pruimenpudding toe. Toen we de pruimenpudding bij de buren zagen hebben we die ook maar aan ons voorbij laten gaan. Overigens kregen onze buren terwijl wij aan het gort droge kalfsvlees zaten ook de keuze om voor wienerschnitzel te kiezen ... Mmmm We hebben als dessert lekker voor koffie met een likeurtje gekozen!
Het wordt binnen een paar minuten al opgediend. Het kalfsvlees is niet om doorheen te kauwen, maar de rest is prima! We zijn allang blij dat we konden aanschuiven.
We hebben alvast de route voor morgen bekeken en die is helemaal vlak voor de komende 90 km. Het blijft een gek idee dat je hier tussen de bergen zulke lange vlakke stukken hebt.

Zevende dag. Saalfelden

Zesde dag Salzburg

Gisteravond hebben we gezellig op het plein van het centrum van Enns gegeten.
We hebben geen geluk met de ligging van ons hotel en de kamer.
Achter het hotel, waar onze kamer aan ligt is een parkeerplein waar,tot 's nachts een uur of drie, een groep jongens heeft staan te lachen en erg luidruchtig te praten. Om drie uur scheurden ze met brommers en auto's eindelijk weg. Vanmorgen om half zeven kwamen de tuinmannen met zwaar elektrisch snoei en zaag apparatuur.
Dus het was een brak nachtje.
We vertrokken vanmorgen richting Steyr, er waren meteen al behoorlijke heuvels. Daarna kwam een stuk langs de Donau. Het is een hele fraaie route met mooie fietspaden langs het water met ook hele stukken grindpaden door het bos. We volgen een lange tijd de donauradweg ,heel erg mooi!! Het is erg warm weer en het waait best wel wat.
In Steyr, weer een gezellig en mooi oud plaatsje hebben we heerlijk koffie gedronken bij een konditorei. Wat maken ze hier toch prachtige kunstwerken van de taarten en de gebakjes.
We hebben gisteravond al wat gepuzzeld over het vervolg van de route. We gaan het redden in de dagen die we hebben maar het wordt pittig. Zeker als er dagen met echt klimwerk bijzitten zullen we of de route wat moeten inkorten , of misschien een stukje met de trein moeten doen. We hebben tot nu toe ongeveer 400 km gefietst en dat was best wel pittig met al het klimwerk wat we eigenlijk nog niet allemaal verwacht hadden. We hadden wel wat klimwerk verwacht natuurlijk maar niet zo vaak en zo lang. De gids beschrijft wel de opvallend zware klimmen maar de rest niet zo.

We besluiten om tot Admont te kijken hoe we er dan voor staan en dan evt bij Admont de trein naar Salzburg te nemen. Tijdens de koffie bij Steyr besluiten we de route niet in de grote "bocht" naar Salzburg te nemen maar deze wat rechter te gaan fietsen. Maar vanaf vanmorgen bij het hotel in Enns werkt de Mio niet goed. Hij blijft een foutmelding over het geheugen geven. We kunnen het apparaat terugzetten naar de fabrieksinstellingen of resetten maar de grote vraag is of we dan misschien niet alle tracks kwijt zijn.
Ik bel met de mio helpdesk in Nederland en vraag wat te doen. De meest rigoureuze wijze is resetten, maar dan ben je alles kwijt en met een laptop via het Mio dashboard alles weer terug te zetten....nou dat gaan we niet doen. We hebben ook geen laptop mee dus zul je ergens moeten gaan internetten enz. We halen al de reeds gebruikte tracks van het apparaat in de hoop meer ruimte te krijgen in het geheugen en volgen het advies van kijk onderweg af en toe of hij het weer doet op. Soms blijkt dat ding dus rare meldingen te geven waar niets van klopt als er geen goede satelliet ontvangst is.

We puzzelen dus op de kaart waar we heen moeten en nemen dus wel een gok met de zwaarte van de alternatieve route. Na 10 km langa de autoweg moeten we een andere weg inslaan. Het is een hele mooie route met prachtige uitzichten maar daar komen de heuveltjes die snel veranderen in heuvels en daarbij echt enorm lang zijn. Dan opeens doet de Mio het weer. Dat is meer dan welkom want dan wordt ook de hoogte en de lengte van de klimmen en afdalingen weergegeven . We hebben een paar klimmen van 8 to 10 kilometer lang en dan komt er als kers op de taart een heeele lange klim van 15% . Het is erg warm en de zon brand volop. Ik ben vandaag niet in supervorm. Ar fietst vandaag daarentegen vandaag veel makkelijker. Die had het gister weer zwaarder op sommige momenten. Ik probeer onderweg nog een lift te regelen van een boer met tractor of van een vrachtwagen maar helaas.
Gelukkig komt er dan een hele erge lange afdaling. We rijden een dorp door en daar zie ik een bord "BAHNHOF" we hoeven maar kort te overleggen.....we kopen kaartjes naar Salzburg. Het is inmiddels15.00 uuren we hebben relatief maar weinig kilometers gemaakt door de zware route, dus we moesten toch zeer waarschijnlijk al een stukje trein inlassen. Dat dit nu geregeld kon worden heeft een dubbel voordeel; we hebben meteen wat ruimer de tijd voor de route tot aan Porec waar we17 septmoeten zijn, en we hoeven nu niet bijvoorbeeld morgen nog een treinreis te regelen. Je bent namelijk ook niet 1 2 3 bij een station.

De trein komt al binnen een kwartier en we moeten in St Valentin overstappen.
Dit is een ruime trein waar de fietsen makkelijk kunnen staan en aan de kant zijn speciale riemen op de fietsen vast te zetten. Bij de overstap moeten we met een lift naar beneden en dan weer met een lift omhoog naar aan ander perron. Binnen 8 minuten.
Dat lukt op zich prima. De trein komt aanrijden en we nemen de deur waar een fiets op staat. Onze fietsen zijn met de bagage natuurlijk loodzwaar en wij verwachtten net als de vorige trein een fietsruimte aan te treffen. Niets is minder waar. We moeten ten eerste de fiets zo ongeveer verticaal de trein in sjouwen over een drie erge hoge traptreden. Eerst de fiets van Ar en dan is de ruimte al behoorlijk vol en dan moet mijn fiets nog. De conducteur die aan het andere eind van de trein staat blaast al op zijn fluit. Ik gebaar dat we bezig zijn met mijn fiets. Die moet ook helemaal verticaal over de traptreden en met duwen en sjouwen lukt dan maar op dat moment valt mijn mapje met mobiele telefoon en bankpas enz uit mijn stuurtas...en deze valt precies tussen de trein en het perron. Ar roept " Jo, laat!!" Maar in een impuls ga ikzo snel als ik kan eerst zitten en rol dan op mijn buik op het perron en kan maar net met mijn hand het mapje pakken die vlak naast de rails op het grind ligt !! Gris het gauw weg en stap dan als een malle de trein in....pas dan krijg ik de bibbers. Pffff de vlammen slaan me uit!
Ar staat ook zwetend in de veel te kleine ruimte met twee volgepakte fietsen. We moeten eerst even bijkomen van de schrik.

We halen van mijn fiets de tassen af zodat er nog een beetje iemand langs kan. Ar blijft bij de fietsen staan. Half zittend op een stang. De rit duurt een uur en een kwartier....
Niet echt comfortabel en erg warm!
Ik zit in de coupe er meteen naast. Af en toe ga ik weer even kijken en doe voor wat verse lucht af en toe de coupe deur open voor Ar. Er stappen heel wat mensen in en uit en die moeten zich allemaal langs Ar en de fietsen frummelen.
Hij wordt ook een aantal keer door dames aangesproken die dan iets vragen over de treinreis, waar ze moeten overstappen, hoe lang het duurt enz. Ik zie Ar alleen maar zijn schouders ophalen. Pff zegt Ar, al die vrouwen die altijd met me willen praten...
Onderweg in de trein boek ik alvast een hotel in Salzburg. In de buurt van het station.
Het blijkt een prima hotel wat aan twee kanten van de weg zit. Wij zitten in het bijgebouw. Ik begin met de gebruikelijke was en gelukkig hangt er in de badkamer een elektrische radiator! Dat betekend morgen lekkere schone droge spullen!
Dat is niet altijd het geval...( schoon wel hoor, maar droog..?)

We hebben eerst wat door de stad gefietst en wat een mooie stad is Salzburg. Omgeven door rotsen , burchten kastelen en mooie bruggen. Een plaatje! We eten op het plein waar het geboortehuis van Mozart aan gelegen is! Het is lekker warm weer dus we zitten buiten op het plein.
We zijn super blij dat we besloten hebben om hier met de trein naar toe te reizen.
We hebben nog heel wat fietswerk. voor de boeg. Het blijft voorlopig erg mooi en erg warm weer dus kunnen we smiddags eerder stoppen en wie weet kunnen we bijv. in Porec een extra dagje blijven. We hebben daar een hotel aan het water.

Vijfde dag. Enns

Vierde dag daar Dolni Dvivorite. Oostenrijkse grens

Gisteravond hebben we gezellig gegeten in het restaurant van het Hotel. Het regende behoorlijk dus we besloten niet echt het plein op te gaan waar het hotel aan lag.
Het is wel een hele mooie stad.
We zaten naast een ouder echtpaar waarvan vooral de dame het gezellig vond om een gesprek met ons aan te gaan.
Ar zat best wel gezellig naast de man die wat vertelde over zijn werk enz. Een aardige rustige man. De vrouw was ook aardig, daar niet van, maar praatte aan een stuk door met haar tanden op elkaar en haar onderlip scheef getrokken , of ze een heel erg spannende roddel aan het vertellen was, wat verder niemand mocht horen. Ook ik niet denk ik, want wat ze ook ratelde , het was niet te volgen en niet te verstaan. Ik dacht na tien minuten al mens spaar je riekende adem!!! Maar nee hoor..... Ik verstond iets van vriendin in Den Haag en reis vriendin in Barcelona en ik dacht nee, nee, er komt geen reis vriendin in Uitgeest bij!!! Echt niet.
S' morgens kwamen we ze weer tegen en gelukkig konden we een tafel aan de andere kant van de zaal bemachtigen..ze kwam nog wel even, smiespelend en wel en met de tanden op elkaar, een fijne reis verder wensen!
We beginnen de dag met redelijk mooi weer. Ceske uit rijden was gelukkig niet een erg probleem. We gaan het vandaag wat rustig aan doen en in iedergevaL op tijd stoppen.
Het landschap begint gelukkig wat te veranderen. Het wordt wat heuvelachtiger en we merken dat we dichterbij Oostenrijk komen.
De heuvels zijn pittig en Ar heeft al in de gids gelezen dat dit gedeelte het zwaarste stuk van de hele route gaat worden.
Maar we hebben gelukkig nu geen hotel geboekt dus als we willen stoppen kan dat en dat fietst wel relaxed. We hebben tot nu toe nog weinig fietsers gezien in Tsjechië maar vandaag komen we er opvallend veel tegen. Hele groepen met mountainbikers. Daar is het dan ook een prachting gebied voor.
De klimmen zijn echt zwaar en we dalen niet erg af. We snappen dat dit het zwaarste gedeelte van de hele route is!!! Het is echt pittig!! Hele lange klimmen. Maar de route is echt mooi, door het bos en over de heuvels en de weg is goed. De uitzichten worden al fraaier. We komen uiteindelijk in Ceske Krumlov, een prachtige oude plaats met mooie kerken, burchten en bruggen en heel veel gezelligheid. Het is er behoorlijk druk met opvallend veel chinezen.
We gaan bij een gezellige crêperie een pannenkoek eten en koffie drinken.
We nemen allebei een lekker zoete karamel pannenkoek met vanille saus.
Ar kijkt nog even in onze reisgids om te lezen wat ons te wachten staat. O ehhh Jo....het zwaarste gedeelte komt nu pas.....volgens de gids. Dat kan bijna niet denk ik! We zullen het zien.
We fietsen verder en we krijgen meteen een achterlijke lange klim van kilometers met een percentage van 12-15 procent..en na elke bocht volgt er weer een en weer een. Het is af en toe niet te doen. Ar moet me soms weer op de fiets helpen omdat de heuvels zo steil zijn dat ik het niet red om zelf op te stappen. Met een flinke zet en aanmoedigingen van Ar zet ik alles op alles om weer boven te komen. Dit stuk van de route komt in onze pittigste top 10 !!
We klimmen veel meer dan dat we dalen en we besluiten om bij de eerste de beste gelegenheid te overnachten. Het is inmiddels ook gaan miezeren. En jawel...de dorpen die we aan doen bestaan uit makkelijk drie huizen en een boerderij. We ploeteren een paar uur verder , in de motregen. Dan zien wewe een pension, denken we... Maar het blijkt een relax club te zijn. We fietsen verder en zien een heel zielig uitziend pension met schrale kerstverlichting voor de ramen. Ik vindt het er luguber uitzien en wil liever verder . Ar zegt Jo in godsnaam blij zijn met alles, en hij gaat toch even kijken en er doet een vrouw open in een fluoriserend korter dan kort strapless jurkje... Ar kijkt eerst nog van nou en?? Ik spring al op de fiets en zeg AJUU Ar, fout adresje!!
Dan zien we een bord 3 km verderop een pension bed, vork en mes. Vol goede moed gaan we er op af. Eerst de regenspullen aan want dat wordt echt nodig. En hoe we ook zoeken mijn Jack is niet te vinden. Ik wordt er spontaan sikkeneurig van. Dat jasje is niet te missen!! Ik baal echt.. Ik weet dat ik het gister heb uitgehangen en vanmorgen heb opgerold. Het is dan een heel klein zwart bolletje .. We besluiten toch maar verder te fietsen en dan later maar te zoeken. Het is niet anders. We komen na drie kilometer landweg bij, denkt Ar weer, een pension. Dit is geopend van 15.00 tot 3.00 ....... Het barst hier van de clubs.
Het beloofde pension is niet te vinden en een boer met twee grote blaffende honden vertelt ons dat we beter kunnen omdraaien. We worden er niet blij van. We keren om en we zien na 5 kilometer een groot gebouw met Casino erop. We rijden er naar toe en dan ontdekt Ar dat er ook hotel op het dak staat. WE HEBBEN EEN KAMER!! We moeten wel helemaal ingeschreven staan in het casinoregister en we moeten zelfs op de foto, maar wij vinden het allemaal prima. Daarbij blijkt dat het eten en drinken allemaal gratis is...? We zullen het allemaal zien. De kamer is groot en keurig schoon!
Slapen komt zeker goed! Naar het eten en ontbijt zijn we erg benieuwd. Het weer voor morgen beloofd prachtig te worden. Misschien vanavond mijn regenjack terug verdienen?? Denk het niet. Ik heb wel een mail naar het vorige hotel gestuurd. Je weet maar nooit.

Ik heb zojuist een mail terug van het Hotel!! Ze hebben wat gevonden en sturen het naar ons huisadres! Dat is mooi! gelukkig blijft het op onze route voor zover ik kan zien mooi weer, erg mooi zelfs dus ik kan in alle rust kijken naar een vervangend Jack in Oostenrijk.

Derde dag. Ceske Budejovice

Tweede dag. Hulin. Richting Tabor

Eerste dag. Praag

Eerste dag. Praag

Na best heel veel voorbereidingen zijn we vandaag aan onze reis begonnen.

We hebben eerst dinsdag al de fietsen in dozen verpakt en deze naar Schiphol gebracht.
De dozen hebben we voor de zekerheid laten sealen en daarna hebben we ze naar het bagage depot gebracht.

Twee fietstassen met kleding nemen we mee het vliegtuig in en de andere tassen en de bagagerol die Ar nog achterop heeft Checken we in als ruimbagage

We zijn vanmorgen opgehaald door Frank! Wat een luxe.
We hadden eerst bedacht dat we met de trein naar Schiphol zouden gaan, maar dit aanbod konden we niet afslaan.
Frank wist een perfecte route, via de afslag Aalsmeer, en zo vermeden we een flinke file.
We hebben eerst de fietsen opgehaald en met twee volle karren zijn we naar de incheck balie gegaan.
We waren vroeg en waren meteen aan de beurt.

Na koffie en een broodje konden we al snel richting de gate en alles was op redelijke loopafstand.

Het was maar een uur en tien minuten vliegen en op vliegveld Praag aangekomen ben ik de tassen gaan ophalen en heeft Ar bij de ODD-Size bagage op de fietsen gewacht.
We hebben de fietsen weer inelkaar gesleuteld voorzover nodig en alles zag er perfect uit!
Kortom we hebben een super snelle reis gehad!

We zijn vanaf het vliegveld richting Praag gefietst en moesten gelukkig door de hele stad die we zo meteen konden bewonderen. Het is een prachtige stad. Het ene gebouw nog mooier dan het andere. We hebben heerlijk op een terras gezeten en wat gegeten en toen verder naar het Hotel.
Het hotel is een soort Twin.Tower, 25 etages waarvan op de bovenste het zwembad!
We hebben een magnifiek uitzicht over de stad.

De Mio heeft geen kaart van Tsjechië dus de route moeten we via de telefoon vinden.
De rest van de Tsjechië routes die wij fietsen zijn stuk voor stuk op de mio gezet dus die moeten gewoon opgepikt worden.
We zijn benieuwd.. Het is best warm hier met af en toe een wolk.

slik.... We komen er net achter dan de Mio de kaarten van Tsjechië en van Istrie niet herkend..... Gelukkig heb ik alle plaatsen opgeschreven dus die landen moeten we ouderwets met kaartlezen volgen.....

Verstuurd vanaf mijn iPad