Vierentwintigste dag ....Uitgeest

Drie en twintigste dag Lausanne

Bij het uitchecken vanmorgen werden we erop gewezen dat we niet helemaal hoefden af te dalen naar Leuk. Ar had dat ook al een beetje bekeken en na Leuk komt er een fikse klim naar Sierre

Twee en twintigste dag Leukerbad

We hebben gezellig ontbeten met nog 4 brabantse mannen die met een gids een bergpas gaan klimmen en lopen. Ze hebben Brabantse worsten broodjes mee en Jaap de hoteleigenaar wordt die dingen op. Het is een soort kadet met een frikadel erin!! Het is half acht....ze hebben ook voor ons ! Ar doet dapper mee!

Als je vanuit het hotel naar boven gaat heb je uitzicht over 4 bekende bergtoppen en de gletschers. We worden van harte uitgenodigd om mee te gaan. Maar wij gaan onze route weer vervolgen. Na de verrassing van het pad van gister zijn we voorzichtig geworden. Eerst maar even zien hoe vanaf nu de route gaat lopen. We hebben de gids nog even goed nagelezen over de route van gister en daar wordt toch echt niet meer gesproken over de steile felle klimmen die we gister nog wel voor onze kiezen kregen. Jaap, de Nederlandse hoteleigenaar zegt dat het vanaf nu ook alleen nog maar dalen is!! Ook in de gids staat nog wel een waarschuwing voor een pad wat eerst iets klimt maar dan een lange gevaarlijke afdaling heeft! Je kunt ook kiezen om langs de autoweg te gaan, maar dat is 20 km met razend verkeer langs je terwijl de andere kant een steile bergwand is. We kiezen de natuur route wat ook de oorspronkelijke route is. We zittenden Fiesch en moeten eerst weer naar Ernen op de route op te pikken en dat is eerst een flinke klim, 4 km, maar dat wisten we. Daarna pikken we de route op en ja hoor, klimmen klimmen en nog eens klimmen, ook het genoemde natuurpad met de gevaarlijke afdaling blijkt een gevaarlijke klim te zijn!! 90% van dat pad is erg smal en gaat over richeltjes met keien en grind. Dit staat totaal verkeerd in de gids. En de kleine stukjes afdaling zijn zo enorm steil dat mijn achterwiel telkens naar voren slipt. Doodeng!! Bij een van de klimmen komt een groep mountainbikers naar beneden ik schrik en meteen glijd de fiets onder mij vandaan. Ik gebaar naar de mannen dat ze maar heel gauw door moeten rijden!! Wegwezen jullie allemaal, ik ploeter wel een stukje lopend. Het is echter wel een verschrikkelijk mooi pad. We gaan over houten bruggetjes en over watervallen en echt het is eigenlijk mooi om te doen. Het gekke is alleen dat dit totaal niet meer in ons hoofd zit. We zijn eigenlijk een beetje overdonderd door deze route en dit pad. We weten niet hoe de schrijver van de gids dit zo kan omschrijven. Als we de keuze zouden hebben om of de passen zonder bagage te rijden of dit pad dan kozen we meteen voor dit pad. Het is ondoenlijk dit met onze bagage knap te fietsen.
We vloeken en tieren wat af onderweg, maar meteen zeggen we daar achteraan, je had het ook niet willen missen.
We belanden uiteindelijk weer op een normaal pad. Ook dat klimt n of een heel stuk door! We zijn vanaf vanmorgen 9.30 aan het klimmen en inmiddels is het 12.30 en zitten we aan de koffie bij toevallig ook een Nederlander die hier een restaurant heeft en we zijn nog maar net 20 km opgeschoten.
Net als bij ons hotel van vannacht is ook dit restaurant in de categorie" vergane glorie" we verbazen ons dat de beide Nederlanders er niet meer van weten te maken. Hang net als de Zwitsers ook wat gezellige bloembakken buiten en maak het wat sfeervoller!! Dit restaurant is weinig uitnodigend maar ligt wel aan de fietsroute! De zelfgebakken taart smaakt heerlijk en zo ook de koffie!!
Beide Nederlanders hebben ons al uitgelegd dat het accent in dit gebied ligt op de nieuw ontwikkelde gebieden: luxer dan luxe en onbetaalbaar. Het wintersport gebied ligt hoger. Daarbij zijn de prijzen in Zwitserland zo enorm hoog in de horeca dat de toeristen weg blijven. Maar een gemiddelde horeca medewerkster verdiend in Nederland ongeveer 1150 tot 1200 euro, hier ligt het minimum loon op 3550,- !! En dat wordt allemaal doorberekend in de prijzen.
De Nederlander van het restaurant verteld ons dat het klimmen nu echt voorbij is!! Ja ja denken wij, eerst zien dan geloven.
En na Brig blijkt inderdaad dat de route vlakker en dalender wordt. We besluiten een hotel te gaan boeken en dat blijkt niet echt eenvoudig, mede door de enorme prijzen in de plaatsen waar wij langskomen. Er is wel een erg mooi en leuk en goed betaalbaar hotel in leukerbad, wel 16 km van de route af dus daarom besluiten we eerst die kant op de fietsen en dan te kijken of dat hotel te doen is of niet. Je weer nooit of het boven op een Alp ligt ofzo. En we naderen Leuk, wat vlak bij Leukerbad ligt en inderdaad blijkt Leukerbad in de hoogte te liggen, een hele hoge lange klim: we zien een bus met een bordje Leukerbad en de chauffeur wil met de deur dicht doen. We vragen gauw of we nog mee kunnen. Dat kan gelukkig. Hij opende de deuren van het aanhangertje en daar zetten we gauw de fietsen in, redelijk los en met alleen een stapel dekens achter de wielen zodat ze hopelijk niet te veel heen en weer kunnen slingeren. De chauffeur zegt laconiek: ze kunnen niet verder dan de zijwanden en de achterdeur, wij vinden het toch wel erg spannend. Maar goed we moeten haast maken en de klim naar boven is anders niet te doen. We zitten in de bus die vervolgens meteen naar boven klimt. 16 kilometer lang vette haarspeldbochten bochten... We stijgen als een gek! En wat een stuurmanskunsten moet onze chauffeur weer hebben. Vlak langs de afgronden en dan weer vlak langs de bergwand. Ar die aan het raam zit vraagt of ik soms van plaats wil ruilen. Zelf Ar krijgt af en toe een draai in zin maag. Maar goed uiteindelijk belanden we In Leukerbad in terwijl we in de bus zaten hebben we nog even gechecked opbooking.comof er wel plaats was.

We stappen uit in Leukerbad en de fietsen hebben het, net als wij, goed overleefd. We zijn er al een klein beetje bang voor maar Leukerbad is een plaats wat tegen en steile berg is gebouwd en wij moeten of 2 kilometer naar boven klimmen op de fiets met bagage ons het hotel uiteindelijk te bereiken. De Bakkers hebben het weer fantastisch uitgezocht, maar niet heus. We worden van alle kanten aangekeken, ik vermoed dat wij de enige fietsers zijn die ooit in Leukerbad gezien zijn. Geen mens haalt het in zijn hoofd om hier naar toe te fietsen en ook dit in dit dorp met alle achterlijk steile wegen is fietsen geen doen!!
In het hotel is de dame achter de receptie dan ook stomverbaasd, op de fiets?? Neeeee?!?! En we ruiken meteen een enorme kegel van de drank! Maar ze was wel super gezellig. Het hotel blijkt een bronwater zwembad te hebben, dat moeten we gewoon even doen van haar! We brengen de spullen naar de kamer en gaan inderdaad even zwemmen. Het water is 39 graden!!! Heerlijk om even in te zwemmen maar eigenlijk wel te warm, het buitenbad is 16 graden en ook dat proberen we.
Het hotel ligt schitterend!! Je kijkt vanaf ons balkon naar de besneeuwde bergtoppen en ook vanuit het zwembad zie je de bergen!! Het is prachtig. Echt een heerlijk hotel!

We eten hier ook het dag menu en dat gaat in een razend tempo. Zodra de laatste hap van een gerecht naar binnen is komt de volgende gang al weer aan. Ar vraagt zal ik een stuk groente uit mijn mond laten hangen als teken dat ik nog bezig ben? Misschien krijgen we dat wat meer tijd. Hij besluit aan de ober om een kleine pauze in te lassen. Dat mag!! 10 hele minuten krijgen we niets! Dan wordt er gevraagd of we nog langer willen wachten. Ar denkt dat er gevraagd wordt of hij nog een biertje wil en antwoord nee nee nee hoor het is genoeg en hoppakee daar gaan we weer in een rap tempo verder. Alles is heerlijk! Maar binnen 50 minuten hebben we 5 gangen weg gewerkt! Het zwembad is s avonds met allemaal kaarsjes verlicht en het ziet er erg mooi uit, maar na de rappe bijf gangen en de wijntjes in een even rap tempo, laten we het toch maar bij alleen maar kijken!!
We willen nog niet aan de route van morgen denken, een start van 18 kilometer koude steile afdaling is nou niet de meest fantastische start van de dag. Gelukkig is het morgen zondag en zal er weinig verkeer zijn hopen we!!

Een en twintigste dag. Fiesch

We zijn de dag begonnen met de spullen tot 2 pakketten samen te pakken
Ze worden door de hoteleigenaar naar het station gebracht en zo zijn we dit keer voor het vervoer maar 20 euro kwijt.
We zitten al in Sedrun dus hebben we al een klein beginnetje van de Oberalppass gedaan. Het is weer prachtig zonnig weer! We nemen alle warme kleding mee en beginnen vroeg aan dekking van de pass. Er is gelukkig niet veel verkeer en we rijden eerst langste stukken de berg op en dan komen de haarspeldbochten!! We gaan langzaam maar gestaag naar boven en tussendoor genieten we van alle mooie natuur om ons heen. We blijven genieten van de prachtige hoge bergen !!!!!!

Boven op deze pass staat een replica van de Vuurtoren zoals die ook in Rotterdam staat. Hier boven op deze Alp ontspringt de Rijn en in Rotterdam mondt deze weer uit in de Noordzee. We hadden al gelezen dat zodra de vuurtoren in zicht is, je weet dat je bijna op de top bent
We gaan boven uitpuffen en zitten heerlijk een tijdje in de zon aan de koffie en strudel. Dan gaan we naar beneden, het is meteen weer ijzig koud en we trekken alle warme kleding weer aan en dit keer ook de overschoenen! Dat scheelt echt veel!
We dalen daarna af tot het station in Andermatt waar we de bagage gaan oppikken. Eigenlijk willen we op dit station meteen de trein nemen naar Oberwald, wat aan de andere kant van de Furkapass ligt. De dame achter het loket adviseert ons echter om 10 km verderop in Realp de Autotrein te nemen. Dat scheelt ruim 50,-

We fietsen naar Realp en kopen gauw een kaartje en daar komt de trein al aan! We hebben ons lesje geleerd en willen meteen naar de voorste wagon fietsen over het perron. Maar hier gaat dat weer anders. We moeten meteen op de trein met de fiets en dan over het autogedeelte al fietsend naar de voorste wagon fietsen. Het is even een gehobbel maar het gaat. De trein vertrekt en we gaan bijna meteen de tunnel in en die duurt 35 minuten! De tunnel is 25 kilometers lang. Na de tunnel rijden we de fietsen de wagon weer uit en moeten dan van het autogedeelte afrijden naar het perron. Je hebt daar ongeveer 50 meter gelegenheid voor. Ar gaat uit de wagon meteen de bocht om en probeert zijn fiets met bagage tussen twee paaltjes door te wurmen wat godv...niet makkelijk gaat! Hij is me daar aan het wroeten en duwen!! Ik ga naast het paaltje, waar dus een zee van ruimte is gewoon het perron op en vraag aan Ar waarom hij zo moeilijk doet?

We gaan in de loop van de middag even wat eten en Ar besteld in zijn beste Duits: ein cola und ein pommes frites gerne". We hadden geen slimme dame die de bestelling opnam want die vroeg : wollen sie nur 1 stengel??? Nou antwoorde Ar," doe maar een portie"!! En naar mij: pff 1 stengel wat dom , ziet ze niet dat we op de fiets zijn ofzo????
We worden er melig van! Alle klimmen zijn nu achter de rug en we gaan nu, denken we , het 65+ pad op. Volgens de beschrijving in de gids worden de komende dagen alleen maar dalen of helemaal vlak. Tot aan Geneve! Relaxte dagen dus voor de boeg!! We hebben tot nu toe best af en toe pittige routes gehad, dus nu even lekker een paar dagen " uitfietsen" en dan naar huis!
Het is lekker warm weer en hopelijk blijft dat nog even.
We gaan kijken hoever we komen vandaag en omdat het alleen maar dalen is willen we eigenlijk meteen even een hotel boeken. In Brig denken we ongeveer. Of, zitten we te bedenken, zullen we maar eerst kijken hoe het loopt en kijken wanneer we het zat zijn? Het is wel erg lekker warm weer, geen wind, bergafwaarts dus wie weet waar we belanden. Goede keus blijkt even later want het fietspad begint als keurig asfalt pad maar na een paar kilometer gaat het over in keien en grind. En evengoed fanatiek klimmen en erge rommelige afdalingen. Vooral de korte klimmen zijn super steil! Brig gaan het niet worden vandaag!

We stoppen in Fiesch waar we een hotel viabooking.comvinden en waar een Nederlander de manager blijkt te zijn. We krijgen eerst even koffie en een biertje en zitten nog een tijdje lekker in de zon!
Vanuit onze kamer, eenvoudig maar prima, kijken we precies op een klein besneeuwd driehoekje van de Eiger. We zitten hemelsbreed niet ver bij Grindelwald vandaan.
We dachten dat we hier ook konden eten zoals op de site vanbooking.combeloofd was maar helaas is sinds deze week de keuken voor het avondeten voor dit seizoen verder gesloten. Er is een supermarkt aan de overkant en dat biedt een goed alternatief!
We halen vers gebakken broodjes, wat kaas, drinken en een kipsalade.
We gaan vanavond nog maar even extra goed de gids doornemen!

Twintigste dag naar Sedrun

Onderwerp:Twintigste dag. Naar Sedrun

We werden vanmorgen hartelijk uitgezwaaid door de Chinese mevrouw van het hotel. Zhiu was haar naam. Die vond het maar bijzonder wat wij allemaal deden. Ze vroeg of ze foto's van ons mocht nemen. Bij het optuigen van de fiets, naast de fiets, bij het opstappen en bij het wegrijden. We vroegen ons af of het misschien Ushi was ( Wendy van dijk ) I take picture of you... We volgen route 6 en dat is meteen een erg mooi mountainbike pad. Prachtig om te doen en door een erg mooi natuurpark. We fietsen later op de dag weer een stuk over de autoweg en moeten door twee lange tunnels. We proberen dat zoveel mogelijk op het ' voetpad' te doen war langs de muur loopt. Dat voelt veiliger maar het is super smal. Je moet geen slingertje maken want dan raakt je fiets tas de wand van de tunnel. Daarna gelukkig weer fietspaden die over rotsachtig grof grind gaan. De uitzichten zijn super mooi. We gaan op een bankje even wat drinken en ik moet plassen. Ik hang half zittend tegen een boom en ...hoe zoek ik het weer uit .. tegen de boom lopen honderden grote mieren ... Ik heb tot wel een half uur na deze sanitaire stop het gevoel dat er overal wat kriebelt!
Het is prima fiets weer, geen wind en de zon schijnt. In de schaduw is het fris maar in de zon is het gauw erg warm. We rijden over erge sgeile paden met een afgrond naast ons. Als Ar vraagt hoe ik dat vind antwoord ik dat ik er geen idee van heb. Ik kijk gewoon naar de weg voor me en kijk niet naar links. Ik kijk pas naar links als we veilig achter een hekje staan of zo. Ik zeg tegen Ar dat hij maar veel foto's moet nemen, ik kijk vanavond wel!! Als ik stiekem wel even gluur krijg draait mijn maag om en krijg ik acuut slappe benen. Ik kijk weer strak naar de weg voor mijn wiel.

Maar wat weer een mooie dag vandaag! een geweldig mooie route en schitterend weer!! We moeten vandaag een stukje met de trein. Daarna klimmen we nog een kilometer of zes naar Sedrun Morgen bij Andermatt wacht ons de volgende pass de oberalppass. Dat wordt de laatste klim. Daarna is alles tot Genève helemaal vlak. De klim wordt lang en daarom willen we vlak voor de klim overnachten zodat we er fris en fruitig aan kunnen beginnen. De bagage wordt als het goed is bij ons hotel opgehaald en in Andermatt op het station uitgeladen. We hebben weer een bikerhotel geboekt en dat ligt weer direct aan dé route! We krijgen hier alle hulp die we morgen nodig hebben bij vervoer van de bagage van Sendrun waar we nu zitten tot voorbij de pass. De hotel eigenaar adviseerde ons de bagage per trein te laten vervoeren naar een station waar we het weer willen oppikken. We kiezen daarbij voor het station in Andermatt en vandaar zullen we met de fietsen en de bagage met de trein door de tunnel van deFurkaspass, die niet wordt aangeraden om te fietsen, gaan. Daarna dalen we af tot zover we willen en boeken dan een hotel. Ook in de trein genieten we van alles wat we voorbij zien gaan! Ik moet even aan mijn vader denken die dnekt dat zo een trein reis prachtig is om te doen Nou , pap, dat is het inderdaad !! We fietsen na de trein reis nog een klimmetje van 6 kilometer naar het hotel voor vanavond. Dit is meteen al een kleine start van de Oberalppass van morgen. De hotel eigenaar wil morgen de bagage naar het station brengen dus we hoeven het morgen ochtend hier in de gang achter te laten en hij regelt de rest! Een heerlijke luxe ! Dit is een van de grote voordelen van een bikerhotel. Hopelijk doet het weer morgen ook weer goed mee. We trekken in ieder geval warme kleding aan en nemen nog als extra onze overschoenen mee.

Negentiende dag. Albulapass en Filisur

We hebben de bagage bij de receptie van het " hotel" afgegeven met de envelop voor de chauffeur. Het fietst heerlijk zonder bagage. Superlicht!!
We fietsen door het dorp naar Madulain en dan naar La Punt waar de pass begint.
Het is best wel koud dus we hebben handschoenen aan ,de beenstukken en de dikke fietsjacks. Kom maar op met die pas!!
De zon is nog achter de berg verscholen dus we rijden nog in de schaduw en het is echt koud. We beginnen aan de pass. Het is meteen aanpoten geblazen maar het gaat best goed. Het voordeel van de haarspeldbochten bochten is dat je iedere keer van bocht naar bocht rijdt en is veel beter dan een hele lange rechte klimmende weg. Na een paar kilometer puffen we even uit en komen we langzaam in het zonnige gedeelte. Het wordt meteen flink warm en er kan een jack uit. Ik probeer zoveel mogelijk in een ritme te fietsen en zo langzaam maar gestaag door te dieselen. En dat lukt aardig! Ar rijdt in een heel ander ritme en je moet zoveel mogelijk je eigen tempo en ritme rijden anders rijdt je je helemaal kapot.
We komen langzaam boven de boomgrens en wat een pracht weg is dit weer !!! Wat een Imposante bergen om ons heen met besneeuwde toppen ! en als je omkijkt en ziet waar je vandaan bent gefietst, dan klim je toch best wel snel!
Dan gaat de weg naar de ander kant van de berg en is het uitzicht weer heel anders, de bergen zijn minder groen. Het zijn echte grijze grillige toppen!!
We gaan best goed en na ongeveer twee uur hebben we de top al bereikt!
Wat zijn we blij dat we de bagage niet mee hoefden te sjouwen; dat scheelde echt enorm veel!
En dan is er een berghutje met koffie en apfelstrudel!! En dat in een lekker warm zonnetje! Topdag!!!
We horen van de eigenaar dat we echt mazzel hebben vandaag. Gister was het helemaal nevelig, grijs en koud en eergisteren ook en toen waaide het zo hard dat de stoelen van het terras aan de andere kant van de weg lagen! Tijdens de daling zien we de beroemde trein over de wasserbrug rijden. Wat een mooi plaatje!

De afdaling is bijna 27 km en eindigt op 500 meter voor het hotel wat we voor vannacht geboekt hebben! De afdaling is erg mooi maar de weg is een stuk smaller en het is goed opletten en het is bere bere bere koud! En we zijn blij als we in een dorpje belanden waar we twee houten bankjes in de zon zien. Daar gaan we even zitten en we worden weer een klein beetje warm!
Naast ons staat een deel van een trein en daarin is een winkeltje gemaakt met allerlei zelfgemaakte spullen: yoghurt, verschillende soorten jam en kazen en allerlei worst en vlees enz enz. Ook zakjes met kruiden en daarop zitten briefjes met recepten. Wat jammer dat we niets mee kunnen nemen!!! Ook is er een brievenbusje waar kassa op staat geschreven en een rekenmachine. Indien je niet gepast kunt betalen kun je een paar huisjes verderop aanbellen voor wisselgeld.
We zijn inmiddels weer opgewarmd en zakken verder af naar het hotel. Daar wacht keurig al onze bagage! We krijgen bij het hotel een pasje met kortingskaarten voor de bergbahn naar Davos en we krijgen kortingskaarten voor het zwembad wat 2 km verderop ligt en dampende bron zwavelbaden heeft in de buitenlucht. Het is nog maar twee uur dus dat zwembad lijkt ons een goed plan!
Als we later het zwavelbad water inlopen is de temperatuur 34 graden! Meer dan heerlijk en je kunt zo van het binnenbad naar het buitenbad zwemmen. Van het zwavel merk je, behalve af en toe de lucht ervan, niet veel.
We blijven er een paar uur en gaan dan weer naar het hotel en terwijl bij het inchecken was verteld dat het restaurant van het hotel vandaag gesloten zou zijn, zien we mensen buiten op het terras zitten. De zon schijn nog lekker op het terras en wij vragen of het restaurant toch open is vanavond, en dat blijkt inderdaad het geval. Wat een super dag hebben we gehad vandaag!!

Achttiende dag naar Zuoz. Vlak pij La Punte

Vanmorgen werden we door de eigenaresse van het hotel verwezen naar het station in het dorp waar we waarschijnlijk het transport van de bagage kunnen regelen. Daar gaan we eerst naar toe.
We zitten nu nog in italie en het vervoer blijkt niet vanuit hier te regelen. We moeten daarvoor echt in Zwitserland zijn. We krijgen een adres van een hotel waar we moeten vragen naar Patrick en hij zou ons verder kunnen helpen. Helaas regelt partick wel veel transporten maar nou net niet over de Albula pass. Er wordt wel een telefoonnummer achterhaald van Swisstrail en als ik daar naar bel wordt ik prima geholpen. We moeten echter een hotel voor het ophalen van de bagage opgeven en ook het hotel waar ze het weer naar toe kunnen brengen. Dat is lastig want wij hebben geen idee hoe ver we komen. De dame van Swisstrail adviseerde om in Filisur een overnachting te boeken. Zij kon dat ook evt doen, maar gezien de prijzen van de hotels hier kijk ik toch liever zelf. Ik spreek af dat ik later even terug bel. Ik zoek een hotel uit opbooking.comen bel weer terug en vraag haar wat het kost om eventueel via Swisstrail deze kamer te boeken. Er zit 80 euro verschil tussen. Dus ik boek het hotel zelf.
De kosten voor het overbrengen zijn dure taxikosten maar we zien het echt niet zitten om met de bagage de pass te beklimmen. We hebben vandaag een tocht van 70 kilometer voor de boeg. Het is onbekend wat we tegen zullen gaan komen onderweg want we volgen niet echt een beschreven route.
We kunnen voor een lange tijd wel een pad volgen met nr 27 en dat is meteen een heftig pad maar meteen ook het allermooiste pad tot nu toe. We rijden door een bos , door kleine waterstroompjes en dan weer over een alpenweide. Het is een geweldig mountainbike pad. De uitzichten zijn meer dan prachtig! We rijden tussen hoge bergen met besneeuwde toppen en de lucht is strak blauw In het begin is het koud, we rijden aan de schaduwkant van de berg, en we twijfelen of we de beenstukken aan zullen trekken. Maar omdat het morgen pas echt koud gaat worden doen we dat nog maar niet. Wel doen we dunne en dikke fietsjacks over elkaar aan.
Er volgt een grote groep jongeren die allemaal een mountainbike hebben en het blijken scholieren te zijn die onder begeleiding een route fietsen. Wij hebben volledige bepakking op onze fietsen, zij rijden zonder, en de klimmen zijn behoorlijk en we kunnen ze wonder boven wonder goed bij houden. Er zijn er zelfs een aantal die het niet redden en die afstappen. Het is hier zo steil dat ik niet zelf kan opstappen, als we even uitgerust hebben. Ar houdt mijn fiets vast en ik klim erop en met een zetje van Ar kom ik weer verder. De scholieren volgen na een paar kilometer een ander pad. Wij vervolgen onze route en moeten vervolgens naar de plaats Tschierv. Op een routebord staat dat het 5 kilometer sterk klimmen is. Sommige stukken 10% Het pad is rotsachtig en stukje bij beetje doen we de klim. Het blijft een schitterend pad maar het is zwaar. Na Tschierv volgt weer een klim die lang niet zo steil is maar het is weer 3 km omhoog. Al met al is het15.00 uursmiddags en hebben we van de 70 km er nog maar 23 gedaan. Dit gaat niet goed. We drinken ergens een kop koffie en vragen of zij weten hoe de route naar Zernez verloopt. Dat blijkt over een pass te gaan. Eerst een hele lange klim met haarspeldbochten en dan een mooie lange afdaling maar daarna weer een klim, niet zo heftig maar daarna weer dalen. Daar worden we niet rustig van. Ik vraag aan de eigenaar hoe lang wij daar over zullen doen, nou half uur klimmen, denkt hij. Met bagage? Vraag ik. Nou dan misschien drie kwartier. Ik vraag of hij niet onze bagage naar boven wil brengen met zijn auto...Je weet maar nooit...Hij.zou wel willen maar zijn vrouw. Is met de auto weg. Dan komt er een oplossing: aan de overkant van de straat komt over een half uur een bus, daar kunnen we misschien met mee tot evt de top.
We wachten nog even en gaan dan naar de overkant. We gaan met de bus mee en wel zover mogelijk! Niks geen afdaling langs een drukke autoweg !!
De buschauffeur vraagt of we fietsplaatsen gereserveerd hebben? Nee dat hebben we niet maar we gaan toch echt mee!
De fietsen worden achter de bus aan een rek gehangen en de bagage gaat in het ruim onder de bus. We moeten voor de rit dik betalen : 60 euro. maar een ander keus hebben we niet De bus doet er 40 minuten over om aan de top van de pass te komen! De totale rit duurt 1 uur en een kwartier. Hier hadden wij nog uren voor nodig gehad!!! Daarbij is het met de haarspeldbochten ook nog een een bizar enge weg! Goede keus gemaakt dus. We zitten vooraan in de bus. De bus rijdt af en toe met de spiegels op 10 cm afstand langs de bergwand. Ik heb de neiging om af en toe kijk uit!!! te roepen naar de chauffeur, maar ik hou me in. Ik besluit de andere kant op de kijken maar daar is de afgrond en daar wordt je ook niet echt rustig van. Ik vindt dat de chauffeur te veel risico neemt en telkens laat remt. Dan zet ik in mijn hoofd dat dit vast niet zijn eerste ritje over deze pass is en dat hij dit al vijfhonderd keer gereden heeft en dat het weer vandaag goed is, kortom ik denk dat we het eindstation Zernez wel halen....opgelucht en blij dat we er zijn stappen we uit. Spullen weer op de fiets en dan nog 16 km naar Zuoz waar we in een soort jeugdherberg slapen. In een stapelbedje.
Het blijkt een schoolgebouw te zijn waar ook kinderopvang in is en in een vleugel zijn er dus wat kamers. We worden hartstikke aardig ontvangen en de man gaat zelfs kijken of hij een voordeliger oplossing heeft voor het overbrengen van de bagage. Helaas lukt dat niet. En de klim is wel te doen zegt hij misschien zelfs met bagage op de fiets.... Inmiddels hebben we bedacht dat iedereen hier elektrisch ondersteund rijdt en dat iedereen ervan uit gaat dat wij dat ook doen. We ontbijtenmorgenochtendin de kantine. Ik heb onderweg wat kaas, ham en brood enz ingeslagen voor het eten van vanavond: we moeten even wat kosten besparen en eigenlijk is er ook niks mis mee.
Morgen de Albula pass, totaal ongeveer 35 kilometer. De klim is steil met stukken van 10-14 % Spannend. Maar zonder bagage moet het wel lukken. We hebben er de hele dag voor uitgetrokken.

Zeventiende dag naar Malles Venosta