Vanmorgen werden we door de eigenaresse van het hotel verwezen naar het station in het dorp waar we waarschijnlijk het transport van de bagage kunnen regelen. Daar gaan we eerst naar toe.
We zitten nu nog in italie en het vervoer blijkt niet vanuit hier te regelen. We moeten daarvoor echt in Zwitserland zijn. We krijgen een adres van een hotel waar we moeten vragen naar Patrick en hij zou ons verder kunnen helpen. Helaas regelt partick wel veel transporten maar nou net niet over de Albula pass. Er wordt wel een telefoonnummer achterhaald van Swisstrail en als ik daar naar bel wordt ik prima geholpen. We moeten echter een hotel voor het ophalen van de bagage opgeven en ook het hotel waar ze het weer naar toe kunnen brengen. Dat is lastig want wij hebben geen idee hoe ver we komen. De dame van Swisstrail adviseerde om in Filisur een overnachting te boeken. Zij kon dat ook evt doen, maar gezien de prijzen van de hotels hier kijk ik toch liever zelf. Ik spreek af dat ik later even terug bel. Ik zoek een hotel uit opbooking.comen bel weer terug en vraag haar wat het kost om eventueel via Swisstrail deze kamer te boeken. Er zit 80 euro verschil tussen. Dus ik boek het hotel zelf.
De kosten voor het overbrengen zijn dure taxikosten maar we zien het echt niet zitten om met de bagage de pass te beklimmen. We hebben vandaag een tocht van 70 kilometer voor de boeg. Het is onbekend wat we tegen zullen gaan komen onderweg want we volgen niet echt een beschreven route.
We kunnen voor een lange tijd wel een pad volgen met nr 27 en dat is meteen een heftig pad maar meteen ook het allermooiste pad tot nu toe. We rijden door een bos , door kleine waterstroompjes en dan weer over een alpenweide. Het is een geweldig mountainbike pad. De uitzichten zijn meer dan prachtig! We rijden tussen hoge bergen met besneeuwde toppen en de lucht is strak blauw In het begin is het koud, we rijden aan de schaduwkant van de berg, en we twijfelen of we de beenstukken aan zullen trekken. Maar omdat het morgen pas echt koud gaat worden doen we dat nog maar niet. Wel doen we dunne en dikke fietsjacks over elkaar aan.
Er volgt een grote groep jongeren die allemaal een mountainbike hebben en het blijken scholieren te zijn die onder begeleiding een route fietsen. Wij hebben volledige bepakking op onze fietsen, zij rijden zonder, en de klimmen zijn behoorlijk en we kunnen ze wonder boven wonder goed bij houden. Er zijn er zelfs een aantal die het niet redden en die afstappen. Het is hier zo steil dat ik niet zelf kan opstappen, als we even uitgerust hebben. Ar houdt mijn fiets vast en ik klim erop en met een zetje van Ar kom ik weer verder. De scholieren volgen na een paar kilometer een ander pad. Wij vervolgen onze route en moeten vervolgens naar de plaats Tschierv. Op een routebord staat dat het 5 kilometer sterk klimmen is. Sommige stukken 10% Het pad is rotsachtig en stukje bij beetje doen we de klim. Het blijft een schitterend pad maar het is zwaar. Na Tschierv volgt weer een klim die lang niet zo steil is maar het is weer 3 km omhoog. Al met al is het15.00 uursmiddags en hebben we van de 70 km er nog maar 23 gedaan. Dit gaat niet goed. We drinken ergens een kop koffie en vragen of zij weten hoe de route naar Zernez verloopt. Dat blijkt over een pass te gaan. Eerst een hele lange klim met haarspeldbochten en dan een mooie lange afdaling maar daarna weer een klim, niet zo heftig maar daarna weer dalen. Daar worden we niet rustig van. Ik vraag aan de eigenaar hoe lang wij daar over zullen doen, nou half uur klimmen, denkt hij. Met bagage? Vraag ik. Nou dan misschien drie kwartier. Ik vraag of hij niet onze bagage naar boven wil brengen met zijn auto...Je weet maar nooit...Hij.zou wel willen maar zijn vrouw. Is met de auto weg. Dan komt er een oplossing: aan de overkant van de straat komt over een half uur een bus, daar kunnen we misschien met mee tot evt de top.
We wachten nog even en gaan dan naar de overkant. We gaan met de bus mee en wel zover mogelijk! Niks geen afdaling langs een drukke autoweg !!
De buschauffeur vraagt of we fietsplaatsen gereserveerd hebben? Nee dat hebben we niet maar we gaan toch echt mee!
De fietsen worden achter de bus aan een rek gehangen en de bagage gaat in het ruim onder de bus. We moeten voor de rit dik betalen : 60 euro. maar een ander keus hebben we niet De bus doet er 40 minuten over om aan de top van de pass te komen! De totale rit duurt 1 uur en een kwartier. Hier hadden wij nog uren voor nodig gehad!!! Daarbij is het met de haarspeldbochten ook nog een een bizar enge weg! Goede keus gemaakt dus. We zitten vooraan in de bus. De bus rijdt af en toe met de spiegels op 10 cm afstand langs de bergwand. Ik heb de neiging om af en toe kijk uit!!! te roepen naar de chauffeur, maar ik hou me in. Ik besluit de andere kant op de kijken maar daar is de afgrond en daar wordt je ook niet echt rustig van. Ik vindt dat de chauffeur te veel risico neemt en telkens laat remt. Dan zet ik in mijn hoofd dat dit vast niet zijn eerste ritje over deze pass is en dat hij dit al vijfhonderd keer gereden heeft en dat het weer vandaag goed is, kortom ik denk dat we het eindstation Zernez wel halen....opgelucht en blij dat we er zijn stappen we uit. Spullen weer op de fiets en dan nog 16 km naar Zuoz waar we in een soort jeugdherberg slapen. In een stapelbedje.
Het blijkt een schoolgebouw te zijn waar ook kinderopvang in is en in een vleugel zijn er dus wat kamers. We worden hartstikke aardig ontvangen en de man gaat zelfs kijken of hij een voordeliger oplossing heeft voor het overbrengen van de bagage. Helaas lukt dat niet. En de klim is wel te doen zegt hij misschien zelfs met bagage op de fiets.... Inmiddels hebben we bedacht dat iedereen hier elektrisch ondersteund rijdt en dat iedereen ervan uit gaat dat wij dat ook doen. We ontbijtenmorgenochtendin de kantine. Ik heb onderweg wat kaas, ham en brood enz ingeslagen voor het eten van vanavond: we moeten even wat kosten besparen en eigenlijk is er ook niks mis mee.
Morgen de Albula pass, totaal ongeveer 35 kilometer. De klim is steil met stukken van 10-14 % Spannend. Maar zonder bagage moet het wel lukken. We hebben er de hele dag voor uitgetrokken.