We hebben niet erg veel geslapen vannacht er was een groot feest in Porec. We zijn na het eten van gisteravond nog een klein ronde door Porec gegaan en het is een heel erg leuke plaats met hele oude pleintjes. Op een paar pleintjes wordter een soort kunst markt gehouden Ik wordt door een man gevraagd even onder een lamp te staan, 2 minuten, en dan knipt hij binnen no-time mijn silhouet, het is bijzonder knap gedaan en hij heeft er twee gemaakt en Ar krijgt er een met een hartje.
En zeg dan maar eens nee... 7 euro armer maar een silhouetje rijker.
We slapen boven een koffie/ ijs café en het feest in Porec duurt gewoon tot 5 uur smorgens. Een gezellige boel is het beneden maar van slapen komt niet veel.Om 6 uurstapt een van onze buren zo ongeveer met skischoenen uit bed en stapt daarna onder de douche. Het is alsof hij op onze kamer onder de douche staat. Wij gaan een half uur later er ook alvast maar uit. we hebben de spullen gepakt en vanaf 7 uur kunnen we inchecken voor de boot naar Venetie.Dat doen we dus maar eerst en gaan vervolgens ontbijten wat nog geen 20 meter verder op is. De boot komt om half acht aan en we gaan eerst door een douanepost en mogen dan aan boord. We zitten boven, we hadden door het vroegboeken een VIP korting en dat heeft als voordeel dat je als eerste aan boord en ook weer als eerste van boord mag en dat je boven zit en een drankje krijgt.
Nou maakt dat ons allemaal niks uit maar toen de boot eenmaal vertrok en uit de haven was, waren we zo blij dat we midden boven zaten.... De boot is een grote uit de kluiten gewassen katamaran We hotsten en botsten over de zee en de boot ging enorm te keer. Ik besluit de rest van de drie uur durende reis mijn ogen dicht te doen en stil te zitten want anders vrees ik dat ik hartstikke ziek wordt. Ar probeert nog wat te praten maar ik ben voor de komende uren even afwezig. Zo hou ik het gelukkig aardig vol. Ik denk dat we echt enorm mazzelhadden dat we zo ongeveer midden midden op de boot zaten. Dan komen we aan in Venetië. Wat een ellende met de beladen fietsen om naar het station te komen. Het merendeel van Venetië is streng verboden voor fietsen zelfs als je ze gewoon aan de hand houdt. We worden dan ook meteen door een agent weer de andere kant opgetuurd

We moeten een hele lange trap op met de volgeladen fiets en gelukkig tillen twee jongens mijn achterwiel op en ben ik zo boven! We komen in de buurt van het station en omdat we bijna twee uur de tijd hebben besluiten we daar in de buurt wat te lunchen.
Het hele Venetië gedoe staat ons tegen; de massa mensen , de trappen en het idiote commerciële gedoe. Wij zitten op het terras en we zijn bij dat tafeltje verplicht wat te eten. Alleen wat drinken mag niet. En met name dat verplichte maakt dat ik meteen al kriegelig wordt. ........Rustig aan maar, we eten gerust ook wel wat! Eerst graag een kopje koffie, als het mag.. graag, alstublieft !

Er gaat een stel achter ons zitten en de feeks van de bediening vraagt, of liever blaft dat ze als ze daar gaan zitten ook wat moeten eten, Het stel zegt dat ze op nog twee mensen wachten en dat ze daarna zullen bestellen. De feeks kijkt met felle ogen en zegt oké 10 minuten. En anders moeten ze weg.. Wat een arrogant vervelend volk. En de prijzen zijn te idioot voor woorden. De vorige keer in Venetië moest ik even plassen in de buurt van het San Marco Plein, 2 euro!
De trein komt en we moeten in wagon 257 de fietsen zetten en wij zitten op gereserveerde plaatsten in 258 stoel 75 en 76.
En ook al zijn we ruim op tijd en staan we al helemaal in de startblokken, er is altijd ellendige stress als de trein er is. Eerst gooien we gauw de bagage in het portaal van 258. Dan de fietsen... Gauw oppakken en we duwen op de knop van de deur van 257; die deuren weigeren. Dan maar naar 256, in godsnaam: rode sticker op de deur en die deuren gaan ook niet open.
255kunnen de fietsen niet in, gauw kijken bij 254. Ook niet. 253? Ook niet, godver!! Inmiddels half perron over gerend komt de conductrice aan en meldt dat er wat problemen zijn we moeten naar 262, weer hele perron over. Inmiddels staat de bagage al in. 258 en terwijl Ar de fietsen in 262 pleurt, hobbel ik alvast naar 258. Ar komt gauw bezweet en wel aanrennen en de deuren sluiten meteen. Pffffff we zitten. We hebben nu al zin in de overstap bij Bolzano waar me op de volgende trein naar Merano moeten stappen... Maar goed daar hebben we een half uur de tijd voor. als het goed is.
Tijdens de reis wordt er omgeroepen dat in een van de treinstellen de airco is uitgevallen en dat de passagiers uit dat treinstel zich moeten verdelen over 258 en 259. Wat een geharrewar weer. Overal wordt bagage tussen gepropt en geschoven. De trein heeft ruim een kwartier vertraging dus bij de overstap zullen we weer moeten haasten. We weten niet naar welk perron we straks moeten en hoever dat is. Dat kunnen we pas op het station van Bolzano zien.

Bij Bolzano staan we weer paraat, de bagage al in het portaal verzameld en zodra de trein stilstaat gooien we de bagage op het perron en rent Ar naar de fietsen. En meteen daarna vertrekt de trein weer. We staan gelukkig redelijk dicht bij het goed perron, en kunnen na 10 minuten zo de andere trein in.
Dit stukje met de trein is nog een half uur en als we uitstappen willen we de helmen opzetten.....die hebben we niet en ook het dikke fietsjack van Ar hebben we niet meer!! We balen enorm!!

Maar we moeten verder. We zijn er redelijk van overtuigd dat ze met de overstap bij Bolzano in de trein zijn blijven liggen in de overbeladen bagage rekken!!
Zonder helm fietsen gaan we niet doen, en Ar heeft het Jack ook echt nodig. We gaan straks naar Zwitserland in waar het nu 13-14 graden is en op de berg dus nog veel kouder.
Ar zijn helm ( overigens net nieuw) was al kapot en het Jack was best wel al oud maar we zitten hier echt niet op de wachten. Morgen dus eerst op pad naar een fietsenwinkel en gelukkig gaat d ie al om 8.30 op maandag open.
We hebben gister al het Hotel in Merano geboekt en dat ligt vlak bij het station. We komen er aan en wederom blijken de foto's weer mooier dan de werkelijkheid. Het is een redelijk vervallen oud hotel met een Fawlty Towers achtige bediening. We krijgen de sleutel van de kamer en die is prima, oud, alles kraakt maar het heeft toch allemaal wel iets sfeervols. Ik loop nog even naar beneden en vraag of we hier ook kunnen eten vanavond. Dat kan om precies19.00 uur! Bof, want ze hebben vanavond candlelight diner.... Nou dat beloofd wat. Maar aanvang 19,00 uur hè? Ja ik beloof dat we optijd zullen zijn. We gaanom 19.00sharp naar de eetzaal.... Leeg. ... In de kleine oubollige huiskamer ernaast zit een heel gezelschap keurig in een rondje met een glaasje in de hand. Het merendeel is oud en er zijn nog twee jongeren.in totaal 20 tot 25 mensen. Enigszins ongemakkelijk schuiven we aan en krijgen meteen ook een glas en er gaan schalen met hapjes rond. Waar zijn wel in godsnaam weer beland, zeggen we tegen elkaar, en blijven keurig glimlachen en knikken. De hapjes. ( eigenlijk happen) worden door een soort schele Manuel van Fawlty Towers rond gehouden en weigeren dat mag niet!! Dan moedigt hij aan van toe ..pakken!! En hij blijft onbeweeglijk staan!! Als je glas half vol is wordt er al bijgeschonken en ook daarbij kan er niet geweigerd worden. En wat er in het glas zit weten we niet maar het is behoorlijk sterk!! Als ik vraag wat erin zit krijg ik als antwoord griezelig dromen brouwsel....
Dan, eindelijk, mogen we in optocht naar de eetzaal. Op alle tafels staat keurig een kaars en de tafels zijn gedekt met een gifgroen onderbord met een gehaakt kleedje erin. Jammer van het Candlelight, ook de tl verlichting brand volop, dus het effect gaat helemaal verloren.
Ik kan het niet laten maar ik moet gewoon even Jorien Facetimen, ( zonder geluid) ik houd stiekem even de camera rond: dit moet je gewoon even laten zien. Jorien snapt het meteen en komt niet meer bij..
De baas van het hotel brengt ook de gerechten rond even als " Manuel" De baas struikelde tot bijna drie keer aan toe op dezelfde plaats en ik schrik ervan en kijk bezorgd om en vraag aan Manuel of het wel goed gaat met de baas!?? Ja, antwoord Manuel achteloos " dat is zijn grapje!!!!
Bij het eten krijgen we wijn en wijn en wijn en we hebben het gevoel als of we in een rare film terecht zijn gekomen. Het eten is overigens erg goed! We krijgen zelfs een vijf gangen menu en we hebben de soep overgeslagen maar de andere gerechtjes waren gewoon goed!
Het is aandoenlijk zoals ze hun best doen om het iedereen naar de zin te maken! We bedanken ze hartelijk en ze helpen ons nog bij het zoeken van een fietswinkel voor morgen en we krijgen keurig een plattegrond met daarop aangegeven hoe we moeten rijden.