Het hotel vergoedde veel gister. De kamer was prima en het eten was heerlijk.
We vertrokken vol goede moed vandaag. We hebben gisteravond alle kaarten enz nageplozen en gekeken waar we het beste aan het in de gids genoemde fietspad kunnen beginnen.
We belanden eigenlijk eerder dan verwacht op het Parenzaner pad, ook weer een oude spoorlijn. We volgen dit pad een stuk en de bewegwijzering is bizar. We vinden een bord dat we rechtdoor moeten. De weg spitst zich echter in twee richtingen en welke we ook proberen er volgt geen route bord meer.
We gaan dus weer verder met de kaart en de Mio en de telefoon. We zitten nu nog in het Italiaanse gedeelte dus hier werkt de Mio nog een beetje.
We volgen een stuk van een auto weg en wonder boven wonder zien we opeens weer het Parenzaner pad. Het is een mooi pad met asfalt maar ook heel veel los grind. Het pad gaat langs wijngaarden en aan de andere kant van het pad veel bamboe. Het slingerd prachtig door het landschap. Alles is redelijk dicht bij de kust nog.
We hebben mooie uitzichten over de zee en we klimmen af en toe hele stukken en dan heb je een mooi uitzichten ver de dorpjes.
Het weer is warm en af en toe een zonnetje. Later op de dag wordt er wel regen voorspeld. Af en toe zijn we het fietspad zomaar weer kwijt en dan duikt het onverwachts toch weer op. We volgen het als we het tegenkomen en dan heb je meteen een mooie route. Als we het kwijt zijn fietsen we stukken over de autoweg en dat is ook best te doen. Ze houden ook hier gelukkig wel rekening met fietsers.
We komen een stel Belgen tegen en die moeten ook naar Porec. Ar denkt dat we nog 30 km moeten maar de Belgen weten dat dit pad nog zeker 60 km naar Porec is. Ik heb dat ook gezien want het pad loopt straks een heel stuk het binnenland in en gaat later weer naar de kust. Het weer begint echt te veranderen en al gauw nadat we de Belgen hebben gesproken komen de eerste druppels. We weten dat er veel regen wordt voorspeld dus we doen meteen de overschoenen aan en de regenjacks.
Het begint al gauw harder te regenen. Gelukkig komen we bij een kruispunt en ik kijk even op mijn telefoon of we niet beter een andere weg kunnen nemen. En dat blijkt inderdaad. We hoeven dan niet de omweg van het fietspad te nemen en dat gaat kilometers schelen. We fietsen een stukje en dan zien we al Porec 29 km! Goede keus dus!
Het plenst inmiddels behoorlijk. Langzaam heeft onze regenkleding geen zin meer. Je voelt dan langs je benen toch het water langzaam in je schoenen lopen en binnen no-time is alles doorweekt We fietsen af en toe door een laag water van minstens 5 cm. De weg is gelukkig merendeel dalend! Wat een geluk dat we deze route gevonden hebben. We moeten even denken aan die arme Belgen.. Inmiddels plenst het niet meer maar hebben we onweer en een complete wolkbreuk. Er spoelt gewoon grind van de paden naast de weg op het asfalt. Je moet echt goed opletten. Ar besluit nu de hongerdood te laten komen... We stoppen niet bij een restaurant of café nee Ar kiest voor een bushokje... Ik pluk een broodje uit de tas en we stoppen gauw wat broodjes naar binnen. Weg spoefen met water en gauw verder voor we koud worden. Wat nu eigenlijk nog wel meevalt. De temperatuur is best nog wel goed en door het fietsen blijf je ook warm. Maar als je een poosje stilstaat wordt ge koud. Eindelijk komen we aan in Porec. We fietsen door hele kuilen met water en sommige stukken zijn roodbruin van de modder. De winkeliers doen moeite om het water buiten de deur te houden. Onze fietsen en tassen en wijzelf zien er niet meer uit! Ik fiets achter Ar aan en die laat ook een vieze modderstraal vanaf zijn wiel achter. Maar het maakt allemaal toch niet meer uit. Er is geen redden meer aan.
Ons Hotel is lastig te vinden en er is weer een wolkbreuk. We duiken een cafeetje in. Een dronken enthousiaste man spreekt Ar aan. Hij vraagt waar Ar vandaan komt en verteld in gebrekkig Engels Duits dat hij ook graag fietst en ratst het bonnetje van onze koffie weg: die betaald hij. Hij blijft tegen Ar praten en af en toe krijgt Ar een boks. Ar geeft schouderklopjes terug en glimlacht iedere keer wat terug. Wat is die man druk! En wat regent het nog hard buiten... Eindelijk wordt het buiten iets rustiger en wij besluiten meteen weer te gaan. Ons hotel blijkt even naast Porec te liggen en we moeten dus nog 4 kilometer. En we zitten nog maar net op de fiets en weer plenst het. We zijn blij te weten dat we morgen niet fietsen en een dag hebben om ergens een wasserij te zoeken en Ar wil naar de kapper. Morgen hebben we een hotel in de haven van Porec en dat hotel ligt precies tegenover de plaats waar smorgens om 8 uur de boor naar Venetie vertrekt.
We komen aan bij ons hotel. Het blijkt een inmens massaal groot ongezellig ding te zijn en heeft niets maar dan ook helemaal niets weg van de beschrijving van Booking.com
Het is nog triester dan triest evenals het volk wat hier rondloopt. Ar denkt dat we in een soort kliniek terecht zijn gekomen. We hebben nog nooit zoveel vreemde mensen bij elkaar gezien.
We checken in en krijgen de sleutel van onze kamer. Door de regen zijn alle mensen binnen aan het dolen. Er is een grote centrale hal met gokautomaten, koffiebar, winkeltjes en een paar rijen stoelen voor een grote TV. En een kabaal, je wilt het niet weten. Ar heeft rond gekeken en denkt dat zeker 1 op de 3 niet goed is.
We lopen naar onze kamer en lopen door gangen waar overal lekkage is en stukken uit het plafond vallen. De kamer is zoals je in dit hotel mag verwachten: super klein met twee eenpersoonsbedden en een badkamer waar je amper tussen de douchedeuren door past zo klein. Het is wel hilarisch allemaal. Gelukkig zitten wij hier maar 1 nacht. Je zult hier een week moeten bivakkeren ...
We hebben half pension. Om half zeven sharp gaat er een hele kudde mensen naar het restaurant. Dit bestaat uit drie zalen allen ter grootte van een sporthal .Wij besluiten ook maar te gaan want anders vrees ik dat je geen tafel meer hebt. Ar gaat aan een tafel zitten en binnen een paar tellen is het hele hok vol.
Ik ga, of althans, ik doe een poging om langs het buffet te gaan; 50 mensen voor me.
Ik ga eerst wel even langs de slalade bar en kijk of de soep wellicht iets is. Nou het is grijs en riekt niet lekker, we slaan deze over. Ik pak wat broodjes die er waarschijnlijk al voor het ontbijt waren neergelegd, hard ,droog en kromgetrokken . Maar goed we hebben gefietst en dan is alles lekker. Maar dat blijkt toch niet echt het geval vandaag.
Ik ga vervolgens in de rij staan voor het buffet. Gelijk een gaarkeuken. Je krijgt een homp aardappelpuree en een brok graten met een beetje vis daaromheen en er liggen grijze gehaktballen. Ik verzamel het een en ander en kan bijna mijn lachen niet houden als ik weer bij Ar komt die in een enorme herrie verdwaasd om zich heen kijkt en vervolgens vraagt of ik dit van te voren wist? Ja, antwoord ik, dit leek mij perfect aan het einde van deze regendag!!
Je kunt je misschien enigszins voorstellen tussen wat voor mensen wij zitten.. En wie we ook zien, iedereen lijkt wel zwaar depressief. Wat een treurige bedoening hier! We schieten af en toe vreselijk in de lach! Ik doe schietgebedjes dat het morgen in ieder geval iets beter weer is! Ik wil naar buiten!!!!
We hopen dat het morgen in iedergeval een beetje droog is en dat we in de loop van de dag met schone spullen naar het volgende hotel kunnen doorschuiven.
De omgeving is trouwens erg mooi, we kijken uit over een baai met een mooi strand en groene eilandjes in de zee.