Onze dertiende dag voert ons eerst naar Triest
Het beloofd niet veel goeds... De dertiende en naar Triest.
En helaas bleek dit waarheid te worden.
We hadden al gelezen dat het bijzonder lastig is om uit de Stad Triest te komen. We moesten door een poortje en naar een klein pleintje zoeken en daar zouden we goed moeten zoeken naar het fietspad Val Rosandra wat over een oude spoorbaan loopt. We hebben ons werkelijk mottig gezocht en het was ongelooflijk goed verborgen. Zelfs terwijl we op het minuscule pleintje stonden hebben we nog moeten zoeken en opeens zagen we een klein stenen paadje naar beneden lopen achter een muurtje en jawel daar was het beroemde fietspad. We beginnen om ongeveer10.00 uuraan dit fietspad Het is een pad wat de eerste kilometers verhard is en daarna wordt het een grindpad. Regelmatig fietsen we ook door tunnels. Dit fietspad is eigenlijk de enige uitweg die je goed per fiets kunt doen om de stad uit te komen en richting Porec te gaan.
We fietsen het pad kilometerslang en het begin is erg mooi aangelegd en geeft prachtige uitzichten over de stad Triest. Het is dus best wel een klimmend pad. Maar dan volgen de kilometers door het rulle grind en dat klimmend met fietsen vol bagage is zwaar. We houden het best lang vol en de Mio geeft af en toe aan dat we ook de kleine afslagen naar rechts kunnen nemen. De gids gaf aan dat we dit pad tot kozina moeten volgen. Naar Kozina is best een omweg zo te zien op de kaart.
We zijn na kilometers rul grind het pad goed zat en besluiten te kijken of we inderdaad een afslag naar rechts kunnen nemen. We checken dit ook nog even met de telefoon en de kaart. We besluiten de gok te wagen. We rijden eerst een stuk asfalt naar beneden en dan volgt al gauw een grind pad wat later weer overgaat in een grof keien pad. We dalen erg steil naar beneden dus de optie om terug te gaan met de zware fietsen is er niet. Uiteindelijk, na een paar kilometer, gaat dit pad over in een recht pad, een beetje klimmend. We zijn inmiddels op een wandelroute beland en komen in een onherbergzaam gebied. We komen een Duits echtpaar tegen die ons verteld dat er om de hoek een klein cafeetje is. Daar gaan we even wat drinken en vragen hoe we in godsnaam verder moeten. We hebben het gevoel dat we in de val zijn gelopen en niet meer terug kunnen. De eigenaren kijken ons verschrikt aan en schudden hun hoofd...met de bicyclette ????? Hier??? No no no is not good !!!
Nee dat bedachten wij ook al. Eerst wat drinken en ze hebben apfelstrudel, nou dat nemen we graag! We hebben, vrezen we al, ellende voor de boeg.
De eigenaren overleggen samen wat wij het beste kunnen doen en komen tot de conclusie dat de weg die wij gereden hebben niet te doen is om die terug te klauteren. We kunnen beter om het café heen een wandelpad omhoog klimmen, met de fiets en dan komen we weer op het oorspronkelijke fietspad. Maar ze kijken er erg zorgelijk bij... Een paar honderd meter denken ze.
We werken bezorgd de strudel naar binnen en beginnen aan de klus. Het eerste stuk is al meteen meer dan verschrikkelijk voetje voor voetje met de ellendig zware fietsen gaan we over een pad wat zonder fietsen al erg klimmen en klauteren is. We besluiten om het fiets voor fiets te doen. Ik duw wat ik kan en Ar sjort een fiets kei voor kei omhoog. 20 meter en dan zetten we die tegen een boom of stuik.
Dan ploeteren we weer naar beneden om de volgende op te halen. Nadat we dit twee keer gedaan hebben zie ik het niet meer zitten. Ik kan gewoon niet meer. Ik begin in het Duits en in het Engels om hulp te roepen. We zitten echt in de penarie!! We doen nog een poging om weer een fiets een stuk naar boven de sjorren maar ik ben kapot. Ar ook. Dit gaan we niet redden. Ik blijf naar beneden naar het café roepen, op het terras zaten nog twee jongens. Maar er komt geen reactie. We bedenken dat we dan evt de tassen eraf moeten halen, maar hoever het nog is en of het dan te doen is weten we niet.
Dan zien we iets oranje bewegen....Een van de jongens had een oranje shirt aan. We blijven een hele poos kijken en dan tot onze grote opluchting zien we dat ze naar boven lopen!! We roepen ze en leggen uit dat we absoluut hulp nodig hebben. En gelukkig helpen ze ons. Ze zijn ook bekend hier in de buurt en twijfelen eerst nog of dit wel te doen is en of we toch niet beter naar beneden kunnen zakken. Maar met beladen fietsen is dat echt geen optie. Dus de jongens nemen mijn fiets en Ar en ik doen samen Ar zijn fiets. De jongens werken zich in no-time net als wij ook dik in het zweet.. Om de tien meter moeten we uitpuffen. Wat een toestand. De café eigenaren hebben zich dit nooit gerealiseerd. We hebben onze helden hartelijk bedankt en ze wat gegeven zodat ze vanavond een biertje op dit avontuur kunnen drinken Op het fietspad aangekomen kijken we op de kaart en de telefoon enz en stappen op de fiets we fietsen een uurtje en komen dan een bord tegen dat we op 6 kilometer van Triest af zitten...het. Is inmiddels 15.30 ; het schiet niet echt op vandaag. We zijn kompleet de weg kwijt. Met kaart Mio en telefoon is er niet uit te komen. We fietsen heuvels op en af en vragen hier en daar en uiteindelijk na een uur een bordje, Triest 2 km...We vinden het niet meer leuk vandaag, en we vinden elkaar ook helemaaaal niet meer leuk!!
Dan krijg ik de slappe lach midden op een klimmetje... Ik moet denken aan de tekst die Ar tegen de jongens zei tijdens ons geploeter naar boven: "Thanks boys we never made it without our help...... ", ik corrigeer Ar en zeg nee without YOUR help. Maar 50 meter verderop herhaald Ar dapper weer zijn zinnetje : Bedankt jongens, we zouden dit nooit zonder onze hulp gered hebben!!! De pest is als ik de slappe lach krijg dan is alle kracht uit mijn benen verdwenen.
We krijgen gelukkig na wat hulp wat meer zicht op waar we ons bevinden. De Mio werkt niet meer in dit gebied en inmiddels is mijn telefoon leef en ook de reserve accu om te telefoon bij te laden is leeg.
We zijn vlak bij, hoe verzin je het, Muggia. Daar vinden we een hotel. Ik hoop dat er niet te veel muggen zijn in Muggia want ik ben inmiddels wel al weer 25 keer gestoken ondanks het antimuggen spul wat ik vanmorgen nog ergens heb gekocht.
De mevrouw van het hotel zal voor ons de route naar Porec duidelijk op papier zetten!
Het is bijna niet te geloven dat ons dit weer is overkomen. We waren juist zo trots op onze strakke navigatie tot vandaag aan toe. We hebben bijna nog niets omgereden of verkeerd gereden.