Dat we gisteravond bij het hotel " moesten" blijven eten was geen straf! Het was echt geen optie om, gezien de ligging van dit hotel, ergen anders te gaan eten.
Wat hebben we bijzonder lekker gegeten buiten op een balkon met uitzicht op het meer en de zon die langzaam achter de hoge bergen verdween.
En het ontbijt vanmorgen was meer dan super. We werden door Ton in de watten gelegd. Vers gekookt eitje, of gebakken, warm croissantjes? Vers fruit, zalm muesli diverse yoghurt, alles was aanwezig.
Tijdens het ontbijt weer de boterhammetjes voor smiddags geregeld.
We hebben wel bedacht dat we de komende dagen echt maar even Mc Donalds moeten bezoeken. Want deze luxe hakt er wel in.
We zijn eerst richting Finkenstein gefietst om het meer heen. en vandaar hebben we via de Mio de route weer opgezocht. We hebben een fiks mountainbike pad moeten nemen wat niet makkelijk was met bepakte fietsen en de banden die we nu op de fiets hebben.
Deze banden zijn glad, wat voor het merendeel van de route juist een groot voordeel is, maar zeker niet op de grovere paden.
Je hebt wel eens, als je langs een rand fietst dat je eigenlijk even naar links moet sturen, maar dat dat door je evenwicht niet lukt en dat je dan net even van de weg glipt.
Op dit mountainbike pad gebeurd mij dat wel tien keer. Het pad is lang, de keien zijn echt best groot en er zijn veel waterstroompjes waar we doorheen moeten en er zijn grote gladde modderige stukken en er liggen hier en daar takken over de weg. Het is dus echt heel goed uitkijken. Soms moet je een spoor links en dan weer rechts kiezen of dan weer in het midden, en dat echt flink opletten en concentreren, met klimmen maar ook zeker met dalen !!! Toch zijn dit soort paden wel mooi om te doen. Je moet ze echter niet te vaak hebben en ze moeten niet te lang zijn, maar zo af en toe... We fietsen na 20 kilometer al weer Italië in. Wat gaat het toch snel!
De eerste. 40 kilometer van vandaag is vals plat, er zijn een paar kleine klimmetjes maar verder is het prima te doen. We weten al dat we later op de dag zo ongeveer aan een dalende route beginnen van meer dan 50 kilometer. Tijdens de koffie, om ongeveer 12 uur hebben we zo een 35 kilometer gedaan. Smiddags om 16.00. Hebben we er 95 opzitten.
En de daling zet ook morgen nog door.
Bij Tarvisio begint deze, zoals in de gids werd omschreven, de fietssnelweg; De Cyclo Alpe Adria heet de route die hier loopt. Het is een nieuw aangelegd fietspad wat over een oude spoorrailweg loopt. Het is daardoor een erg breed pad met witte strepen in het midden en is alleen voor fietsers. Het is zeker de richting die wij op fietsen inderdaad een snelweg. Het is echt heel erg fout maar... Aan het begin van deze route staat een enorm grote houten poort met daar boven een electronische teller. De teller staat op 19.976. We kunnen het niet laten... Ar wappert een keer 20 met zijn handen voor het oog en fietst er dan als 20.000 site fietser door. Ik ben 20.001. Gierend van het lachen fietsen we verder. We bedenken hele festiviteiten in ons hoofd: straks worden we vast onthaald door de Burgervader in de volgende plaats! We zullen wel geïnterviewd worden, tv erbij. Wie weet krijgen we een reis aangeboden of zo iets....en dat later dan op een camera uitkomt dat Ar heeft staan te wapperen en dat we alles dan weer moeten inleveren.... Wat een foute aktie van ons!!!

We fietsen hele stukken moeiteloos 35 km per uur. Langs de route zie je veel oude vervallen stations. Een van de stations is omgebouwd tot café, daar drinken we koffie. Bij Pontebba is er een klim die kort, maar onmogelijk blijkt volgens de gids want de aanloop naar de klim staat er haaks op. Ar redt het!! Hij moest wel vol in de aanval!! Stijging van ruim 20 %

We moeten door wel meer dan tien tunnels. In de lange tunnels is het wel 15 graden kouder dan buiten de tunnels. De tweede tunnel is bijna een kilometer lang en is werkelijk stik donker. Heel eng om doorheen te fietsen je ziet werkelijk bijna niets alleen heel in de verte de uitgang. Echt bizar eng!
We zien om ons heen al de kenmerkende kleurige bergtoppen van Italië en ver beneden naast ons stroomt er een glasheldere waterstoom over een vrij lege rivierbedding.
Waar we ook kijken overal hebben we een soort ansichtkaart achtige uitzichten.
We fietsen over veel hoge smalle bruggen. Soms hoor je houten balken onder je wielen gevaarlijk wiebelen en je hoort de stalen rasterhekken rammelen; beide klinken mij niet als muziek in de oren. Zeker niet als ik door de rasters naar beneden kijk. We hebben inmiddels een bike hotel geboekt. Deze ligt langs de weg aan de route. Geen omweg vandaag! We komen daar aan en terwijl we, naar de garage waar we de fietsen neerzetten, rijden ruik ik schoon wasgoed. Dat biedt misschien perspectief. Bij de receptie vraag ik of ik gebruik zou mogen maken van een wasmachine. Geen probleem. De wasdames die eigenlijk net naar huis wilden gaan wachtten op onze kleding. Dat vinden we eigenlijk wat te erg maar ze weten van geen wijken !! Wat heerlijk!! Ar vraagt of hij de fietsen kan afspoelen en daar is in de garage alle gelegenheid voor. Daar is ook apparatuur met evt hoge druk en daar zijn zelfs wat reserve bandjes, gereedschap en een luchtpomp. Alles voor fietsers is aanwezig !! We worden zelfs geholpen met de tassen sjouwen. Top geregeld allemaal en bijzonder vriendelijk. Het hotel ziet er van de buitenkant niet uit maar het eten schijnt bijzonder te zijn. We zijn benieuwd maar dit hotel kan voor ons al niet meer stuk!!